6 Nisan 2010 Salı

can var ya, çok tatlı.

bunu bugün önümde olan bir olaydan nefes nefese kaçarken hissettim ben.
yoksa ağlayarak konuşmayı hiç sevmem.


bi şey olmasın bana dedim, lütfen.


canınızın ne kadar tatlı olduğunu hatırlatıcak olaylar yaşamayın hiç.
ama bilin yani.

araba kornalarından korkma sebebi de bu belki.
çığlıklardan irkilmenin.
evde yalnız kalmak istememenin...



cenazelerde ağlayan insanların aslında, "iyi ki onun yerinde değildim" diye sevinç gözyaşları döktüğünü duymuştum bir yerden, hatırlamıyorum nereden.

çok mu yanlış ?
bilemedim.

3 yorum:

  1. canımn kıymetini bildim.
    can havlinin de neler yaptırabildiini gördm bgn kendmde.uçabiliomşm meğersem.basamklar basamak diil düz yol gibi bir adımda çıkılabiliomş mesela..
    çok şükür bitti bgn!

    YanıtlaSil
  2. bi de hızın yani. soluma baktığımda yoktun ahaha. şimdi güldüğüme bakma, ağladım da çok.

    YanıtlaSil
  3. of bana da sanki o an donakaldım ilk bi kıpırdayamadm fln gibi gelio.demekk saniyeler böle bi yavaş geçmiş.görntüler buğulanmştı ztn, sesler uğul uğuldu.o an bi flu.film gibi...hey yareppim.
    güldüm de kendime şimdi.
    bi ağla bi gül.deli gibi.üf

    YanıtlaSil